حریم خصوصی زن و شوهر...

[Ahmad16]

سلام دوستان

سوالمو خیلی خلاصه اگر بخوام بگم، همین میشه که آیا حریم خصوصی ای بین زن و شوهر وجود داره یا خیر ؟

و اما کمی توضیح بدم...

اعتقاد خود بنده این هست که وقتی دختر و پسر مجرد هستن، زندگی و حریم شخصی ای برای خودشون دارن و می تونن مانع تجسس هر کسی دیگه توی زندگیشون بشن!

ولی...

ولی وقتی ازدواج می کنن، دیگه با هم مخلوط میشن و از "من" میشن "ما"

یعنی دیگه حریم خصوصی خاصی به شکل قبل نخواهند داشت ( البته دارن ولی دیگه فقط در چند مورد هست و نه بیشتر)

مثلا نظرم اینه که اگر همسرم گفت گوشیتو بده ببینم، من حق ندارم بگم به تو چه !

یا اگر من خواستم گوشیشو چک کنم، اون هم حق نداره بگه به تو چه !

این "به تو چه" رو شاید هر کدوم از ما می تونستیم توی زندگی مجردیمون به کسی بگیم، ولی دیگه درست نیست بعد از ازدواج، به شریک زندیگون این حرف رو بزنیم!

البته کلیپی در همین مورد از جناب دکتر "هلاکویی" دارم که همین چیزهایی که توضیح دادم رو میگه و نظر ایشون هم همینه..

ولی توی همین سایت، تاپیکی خوندم که متنی گذاشته بودن و اینو گفته بودن : " در حالت عادی کسی حق ندارد ایمیل کسی را چک کند "

حالا از دوستان در این مورد کمکی خواستم که نظر خودشون و در صورت امکان، نظر دیگر مشاوره های خانواده رو هم بگن..

خیلی ممنون..

[ghazal1]

یک سری حریم ها هستن که بهشون میگن حریم خصوصی یا شخصی یعنی به من ربط داره نه ما ..در مورد زن و شوهر هم متشکل از دو من هستن که با هم میشن ما ...اگر منظور شما فقط در مورد گوشی باشه اون سبک زندگی و ویژگی های خانوادگی زوج هست که مشخص میکنه میتونن به گوشی همدیگر دسترسی داشته باشن یا نه و یک توافق بین زوج هست و نمیشه به همه تعمیم داد ..فقط هیچکدوم حق ندارن با منع کردن دسترسی باعث ناراحتی همدیگر بشن ..کاملا توافقی هست و نبتید اجازه داد به یک معضل تبدیل بشه ..در غیر این صورت باز مواردی هستن که به حریم خصوصی زوج مربوطن و شریک شدن اجباری و اصرار در اونها از طرف هر کدام از طرفین باعث کشمکش و عدم رصایت میشه..پس نمیشه گفت ابدا هیچ حرم شخصی ندارن زوجین ..بلکه همه چیز توافقی هست.

[Ahmad16]

یک سری حریم ها هستن که بهشون میگن حریم خصوصی یا شخصی یعنی به من ربط داره نه ما ..در مورد زن و شوهر هم متشکل از دو من هستن که با هم میشن ما ...اگر منظور شما فقط در مورد گوشی باشه اون سبک زندگی و ویژگی های خانوادگی زوج هست که مشخص میکنه میتونن به گوشی همدیگر دسترسی داشته باشن یا نه و یک توافق بین زوج هست و نمیشه به همه تعمیم داد ..فقط هیچکدوم حق ندارن با منع کردن دسترسی باعث ناراحتی همدیگر بشن ..کاملا توافقی هست و نبتید اجازه داد به یک معضل تبدیل بشه ..در غیر این صورت باز مواردی هستن که به حریم خصوصی زوج مربوطن و شریک شدن اجباری و اصرار در اونها از طرف هر کدام از طرفین باعث کشمکش و عدم رصایت میشه..پس نمیشه گفت ابدا هیچ حرم شخصی ندارن زوجین ..بلکه همه چیز توافقی هست.

ممنون بابت پاسخگویی..

توافق یعنی چی ؟

بالاخره باید ملاکی برای عمل باشه این وسط !

من بگم چک کردن گوشی حریم خصوصی نیست ، اون هم بگه من دوست ندارم گوشیمو چک کنی و هیچکدوممون هم کوتاه نیاییم ، به نظرتون میشه اینطور موضوعی رو توافق کنیم ؟!

[ghazal1]

شما وقتی نتونید سر گوشی هاتون به توافق برسید بعدها سر مسایل بزرگتر چکار میکنید ؟نباید همیشه دنبال یک ملاک ثابت باشید ..متوجه نشدم شما زن و شوهر رسمی هستید یا نه ..اگر رسمی نیستید هنوز نمیتونید برای حریم یکدیگر باید و نباید قایل بشید ...اصل ثابتی که وجود داره اینه که زن و شوهر نباید هیچ چیزی رو از هم مخفی کنند و اگر در مورد گوشی بخایم بگیم اینه که باید هر دو با هم اعتماد داشته باشن و اعتماد همدیگر رو درمورد اینکه چیز خاصی در گوشیشون نیست جلب کنن.
ولی اینکه مدام همدیگر رو چک کنن و انتطار داشته باشند همیشه گوشی هاشون در دسترس یکدیگر باشه بسته به نظر خودتون داره ..بنطر من کار درستی نیست ..شاید هرکدومتون با دوست یا برادرتون حرف زنونه و مردونه ای دارید .پس قرار نیست همسرتون مدام چکتون کنه ... سعی کنید با جلب اعتماد همدیگر حریم شخصی هم رو حفط کنید ..وقتی من به همسرم اعتماد داشته باسم لزومی نمیبینم مدام دقدقه چک کردن گوشی و وسایل شخصیشو داشته باشم.

[Ahmad16]

دوران عقد هستیم و ان شاء الله 3-4 ماه دیگه عروسی..

خب بحث همینه غزل خانم..

یکی از دلایل اصلی چک کردن گوشی، هنوز نداشتن اعتماد مناسب هست و البته اوایل زندگی طبیعی هست. بالاخره ما 1-2 ماه هست که داریم با هم خوب آشنا میشیم و هنوز به هم اعتماد کامل نداریم و باید همدیگه رو امتحان کنیم .

اول شک و بعد اعتماد . اعتماد همیشه بر پایه شک ایجاد میشه..

حالا سوال اصلی من همینه..

حریمی مثل پیامهای موبایل ( موبایل رو فقط مثال زدم ) آیا بعد از ازدواج، هنوز حریم شخصی هر یک از طرفین هست یا دیگه بعد از ازدواج ، اینطور حریمی برای 2 طرف ، وجود نداره ؟

من نظر خیلی ها رو در این مورد پرسیدم ، تقریبا همه گفتن برای جلب اعتماد و به حکم اینکه طرف مقابل همسرت هست ، باید گوشیتو بده و هیچ مشکلی نباید با این موضوع داشته باشی ( مگر اینکه مثلا آقا یا خانم بگه پیامهای فلان شخص رو نخون چون کمی زشت هستن ) ولی اینکه حق نداری هیچ پیامی رو از گوشیم بخونی ، این زیاد جالب نیست !

[sooshiyant]

ببخشيد وارد بحث ميشم ولي بنظرم اشتباهه...دليل اعتماد داشتن اين نيست كه همسرتون گوشيشو بده شما چك كني، اين يه جور بي احترامي هست، حريم خصوصي يك آدم چه مرد چه زن هميشه حريم خصوصيش ميمونه چه قبل چه بعد از ازدواج، مگر اينكه مثلا همسرتون خودش بگه مثلا اگه دوس داري پيامهاي فلاني رو بخون...درسته همسرش هستي ولي مالك جان و مال و همه چيزش نيستي...همينكه چك نكني خودش نشونه يه جور اعتماد هست...شايد همسرتون بر فرض با دوستانش با خواهر يا برادرش با مادرش خواست حرفي بزنه شوخي اي كنه كه نخواد شما بدونيد و اين به دور از احترامه كه شما بخوايد چك كنيد، شايد اصلا مزاحمي داشته باشه كه نخواد شما بفهميد كه آرامش خونه عشقي كه داريد ميسازيد به هم بخوره.

[sooshiyant]

حرفهاي دكتر هلاكويي يا فلان دكتر رو بزاريد كنار...شما اگر اعتماد نداريد پس ازدواجتون از پايه اشتباهه و با حرف فلان دكتر واسه كارتون دنبال توجيه نباشيد.

[reza1]

سلام
بهتره که گوشی مبایل رو هم جزو مسائل خصوصی همدیگه بدونین و هر وقت خواستین ازش استفاده کنید اجازه بگیرین و هیچ وقت هم چک و یا تجسس نشه
به هر حال شما هر دو فرد عاقل و بالغی هستین همدیگه رو مشناسید و با اعتماد و تکیه زندگی همدیگه رو میسازید
اما این که بخواین تو مسائل همدیگه تجسس کنین به خاطر اینکه یکوخت کسی خطای نکرده باشه این شک و تردید شما رو نصبت به کل زندگیتون نشون میده و روز به روز احساسات رو توی تمام مسائل زندگی به صورت منفی ریشه دار میکنه

به هر حال هردویه شما ها دوستانی دارین از جنس خودتون حرف ها و دردودل های باهم میکنید که نیازی نیست کسی بدونه ، و یا اینکه مهمه از همه پنهون باشه ....
و...

بهتره به حریم هم احترام بزارین و خلوت های همدیگه رو خراب نکنید ، تجسس خودش باعث میشه تا راه های در رو باز بشه ، کسی که بخواد خیانت کنه فرصت مناسبش رو هم در زمان پیدا کنه ...

[ghazal1]

دوران عقد هستیم و ان شاء الله 3-4 ماه دیگه عروسی..

خب بحث همینه غزل خانم..

یکی از دلایل اصلی چک کردن گوشی، هنوز نداشتن اعتماد مناسب هست و البته اوایل زندگی طبیعی هست. بالاخره ما 1-2 ماه هست که داریم با هم خوب آشنا میشیم و هنوز به هم اعتماد کامل نداریم و باید همدیگه رو امتحان کنیم .

اول شک و بعد اعتماد . اعتماد همیشه بر پایه شک ایجاد میشه..

حالا سوال اصلی من همینه..

حریمی مثل پیامهای موبایل ( موبایل رو فقط مثال زدم ) آیا بعد از ازدواج، هنوز حریم شخصی هر یک از طرفین هست یا دیگه بعد از ازدواج ، اینطور حریمی برای 2 طرف ، وجود نداره ؟

من نظر خیلی ها رو در این مورد پرسیدم ، تقریبا همه گفتن برای جلب اعتماد و به حکم اینکه طرف مقابل همسرت هست ، باید گوشیتو بده و هیچ مشکلی نباید با این موضوع داشته باشی ( مگر اینکه مثلا آقا یا خانم بگه پیامهای فلان شخص رو نخون چون کمی زشت هستن ) ولی اینکه حق نداری هیچ پیامی رو از گوشیم بخونی ، این زیاد جالب نیست !

با عقیده تون موافق نیستم که اعتماد بر پایه شک ایجاد میشه ..یه جمله بود که یادم نیست از کیه .که میگفت :همه خوبن مگر اینکه خلافش ثابت بشه ...پس شما باید بگی ایشون خوبه مگر اینکه من تو رفتارش رفت و امدش اخلاقش دچار شک بر عدم خوب بودنش بشم ..این دورانی که توش هستین هم برای همینه که در مورد اخلاق و رفتار و شخصیت همدیگر به اعتماد برسید تا زندگیتون بر پایه بی اعتمادی شکل نگیره ..پس اگر شما فکر میکنید با در اخیار داشتن گوشیش میتونید شک و اعتماد رو بدست بیارید اشتباهه..اون میتونه همیشهگوشیش ر خالی نگه داره ..راه های زیادی برای زرنگ بودن وجود داره ..شما باید یک عمر با اخلاق یکی زندگی کنید نه کارهایی که با گوشی میکنه ..وقتی شما در واقعیت اخلاق و رفتار و همه چیزش رو پسندیدید اونموقع در مورد گوشی هم ندیده خیالتون جمع ه که چیزی برای مخفی کردن وجود نداره ..پس توی این دوران تمرکزتون رو بزارید روی شناختش با رفت و امد نشست و برخاست تحقیق خانوادگی و ...تا به اعتماد برسید ...بعد ها میبینید که چک کردن گوشی یک دقدقه مسخره در مورد یک زوج خوشبخت و با اعتماد خواهد بود .

[سمیراه]

سلام این مسله که مطرح کردی خیلی مهم هست بعد از ازدواج، آن پسر دیگر آن پسر سابق نیست و آن دختر هم

همینطور. البته این به معنی آن نیست که در وضعیت ازدواج، کلا هویت اولیه آدم ها از بین برود. به نظر می رسد باید به این

قاعده تن بدهیم که این رابطه، رابطه ای دارای سه فضاست؛ فضای «من»، فضای «تو» و فضای «ما».این فضای من با

فضای من قبل از ازدواج کمی فرق می کند. خیلی ها در این زمینه به اشتباه می افتند که جای توضیح و مثال دارد. من

یکسری دوست دارم و ازدواج میکنم. باید ببینم خود من تا چه حد بعد از ازدواج می توانم با این دوستانم مثل گذشته ارتباط


داشته باشم؟ دنیای من بعد از ازدواج با دنیای من قبل از ازدواج چه تفاوت هایی پیدا کرده؟

جواب این سوال ها می گوید که قطعا معاشرت هایم با دوستان تحت تاثیر قرار می گیرد و به طور طبیعی

کمتر می شود.البته به همان میزان هم یکسری دوستان جدید به زندگی من اضافه می شوند که به تعبیری، با هم هم

دنیاتریم.

این یعنی ما سنخیت جدیدی پیدا می کنیم که باعث می شودخود به خود از یکسری آدم ها جدا می شویم و به دسته

جدیدی ملحق می شویم. یک وقت هایی هم هست که ما با آدم های سابق هنوز هم دنیا هستیم و می توانیم

باز با هم مثل سابق معاشرت کنیم اما همسرمان از این وضعیت خوشش نمی آید.این یعنی که این فضا در فضای

«منِ» جدید هم می گنجد اما در فضای «ما» مشکل ساز شده. حالا شاید دلیل همسری که از این قضیه خوشش نمی آید

خیلی روشن و موجه نباشد. به نظر می رسد برای اینکه دچار چنین بی چارچوبی و بی قاعدگی نشویم. باید رابطه و

انتظاراتمان را ببریم در چارچوبی که این موارد در آن رعایت بشود:1- وقتی ازدواج می کنی، خودت فارغ از همسرت باید از

یکسری آدم ها فاصله بگیری و با یکسری آدم ها ارتباط برقرار کنی.2- یکسری آدم ها هستند که همچنان می توانند در

دایره دوستی و رابطه شما بمانند ولی به نظر می رسد رابطه شان با ازدواج شما مشکل دارد:

یعنی ازدواج شما با رابطه آنها مشکل دارد. در مورد این دسته باید گفت و گو کرد. اگر نتیجه موضوع بی منطقی باشد، باید

بی خیال ماجرا شد، چون این داستان ته ندارد. آدمی که بی منطق یا سلطه گر است، در بقیه موارد زندگی هم همینطوری

است ولی اگر یک منطق و نگرانی سالمی وجود دارد، باید به نتیجه مسالمت آمیزی در مورد آن رسید.فضای شخصی

«او»، فضای شخصی و خصوصی اوست.


باید به سلیقه «او» احترام گذاشت و برای فردیتش حق و حقوق قائل شد. او موسیقی پاپ دوست دارد و من موسیقی

سنتی. باید «ما»ی موجود در تفکر هر کدام از ما آنقدر غلیظ باشد که این «من» ها دردسر نشوند.

این «ما» هم البته طول می کشد تا ساخته شود؛ یعنی اینطور نیست که ما با یکی ازدواج کنیم و این «ما» محقق بشود.

«ما»ی سال اول ازدواج خیلی مای شکننده، ظریف و کلیشه ای است. بد هم نیست. آدم ها از همین کلیشه راه خودشان

را پیدا می کنند. همیشه یک نسبت پویایی بین این سه فضا وجود دارد؛ بعد هم یک هوشمندی باید در این فضا وجود

داشته باشد. هیچ کس نباید فضای شخصی همسرش را از او بگیرد. به این خاطر که نمی تواند جای خالی آن فضای

گرفته شده را پر کند؛ مثلا، مرد دوستانی دارد که در ارتباط با آنها جوک می گوید، تفریحات مردانه می کند و حالش خوب

می شود.وقتی زنی بخواهد این فضای «منِ» مرد را حذف کند، خودش نمیتواندن جایگزینی برای آن باشد. در مورد زنان هم

همین بحث صادق است. زنان هم فضاهایی دارند که مختص به خودشان وفضای «من» خودشان است.مثلا حرف هایی

ظریف و ریز و جزئی که در فضاهای مطلقا زنانه زده می شود، مثل اینکه: «امشب دامن آبی مو بپوشم بهتره یا قرمزه رو؟»

مردها به این حرف ها می گویند، حرف های خاله زنکی اما واقعیتش این است که اینها از آن دسته حرف هایی است که در

فضای مردانه نمی گنجد. مرد نباید این فضا را از همسرش بگیرد، چون خودش نمی تواند جایگزینی برای آن باشد؛ زن ها در

همین مدل حرف هایشان هم کلی انرژی عاطفی رد و بدل می کنند که مردها هیچ وقت نمی توانند چنین کاری

بکنند.مردها هر کجا نهاد اجتماعی ساخته اند که آنجا بین خودشان به تبادل احساسی بپردازند، عملا به نتیجه نرسیده اند

اما زن ها اغلب موفق بوده اند. آنها خیلی بی دردسر هر کجا که به هم می رسند و جمع می شوند، چه مهمانی باشد،


چه آرایشگاه یا باشگاه، از پس این کار خوب برمی آیند. اصل نکته اینکه عقل سلیم می گوید اصلا سمت آن فضایی که

متعلق به جنس تو نیست، نرو. مگر اینکه نسبت به آن فضا احساس خطر کنی و بخواهی کار ویژه ای انجام بدهی.تجربه

نشان داده که هیچ کسی نه تنها نباید فضای شخصی طرف مقابلش را بگیرد، بلکه حتی نباید به خودش

اجازه بدهد که به هر دلیل و استدلالی درون آن هم سرک بکشد. همزمان، هیچ کدامشان هم نباید از دیگری

بخواهد که اجازه بدهد وارد فضای شخصی او بشود؛ مساله ای که به اعتماد به نفس و شناخت هر کسی از خودش برمی

گردد. مثلا تصور کنید مردی بیاید در جمع زنانه و همراه همسرش باشد، چه احساسی به این مرد باید دست بدهد؟ منظور

این است که هر دو طرف عمدا و آگاهانه وارد فضای «من» همدیگر نشوند وگرنه در زندگی وقت هایی هست که ناخودآگاه

یا به ناچار با این فضای «من» دچار اصطکاک می شوند.در این زمینه، یک نکته ظریف در فرهنگ ما وجود دارد. قدیم ها وقتی

مردی زیاد در خانه می ماند، خود زن او را بیرون از خانه می فرستاد تا فضاهایشان زیادی با هم قاطی نشود. یک جور تلاش

هوشمندانه برای چیزی که می شود به دوری ودوستی تعبیرش کرد.

به حد تحمل نزدیک شونباید به سمت فتح تمام فضاهای شخصی یک شریک پیشروی کرد. آدم باید بسنده کند به مقداری که می تواند تحمل کند.

حواستان باشد، به میزانی که فتح می کنید، اجازه فتح شدن هم بدهید. اگر زنی قرار باشد شوهرش را نود درصد بفهمد،

آن مرد دیگر شوهرش نیست، کسی است مثل پدرش یا برادرش. برعکس هم همینطور، اگر مردی قرار باشد همه دنیای

زنش را بفهمد، رابطه آنها دیگر زن و شوهری نخواهد بود، کسی است مثل مادر و خواهر او.در زندگی مشترک باید مقداری

رازآلودی هم وجود داشته باشد که باعث شود آدم همچنان برای تجربه این زندگی عطش داشته باشد. اصرار به فهمیدن

تمام عرصه های یک نفر، باعث می شود آن رابطه از یک رابطه سالم زناشویی به یک رابطه مغشوش برسد. ضمن اینکه

مجاورت و موأنست زیادی نوعی ندیدن همدیگر هم به دنبال می آورد. این اتفاقی است که ناگزیر پیش می آید. مقداری

دوری برای راحت تر و بهتر دیدن همدیگر لازم است، چیزی که بسیار نزدیک باشد، راحت قابل رویت نیست. اگر هم دیده

شود، همه جوانبش دیده نمی شود.

[آفرودیت]

بنظر من قبلنا اره میشد یه حریم خصوصی داشت..چون خبری از اینترنتو شبکه های اجتماعیو این همه بی بندو باری نبود.. اما الان با وروده این همه ابزار اینترنتی و اجتماعی و وضعه بد جامعه که به هیچ بنی بشری رحم نمیکنن باید زن سر از کارها و ارتباطه اجتماعیه دوستاش و مرد از کارها و ارتباطه اجتماعیه زنش خبردار باشه
با اینهمه روابط بدی که داره شکل میگیره باااااید خبر داشت
تا به طرف میگن بالاچشت ابروعه میره با فلان جنس مخالفه غریبه دردو دل میکنه و بعدم کار به جاهای باریک میکشه.

[sooshiyant]

بنظر من قبلنا اره میشد یه حریم خصوصی داشت..چون خبری از اینترنتو شبکه های اجتماعیو این همه بی بندو باری نبود.. اما الان با وروده این همه ابزار اینترنتی و اجتماعی و وضعه بد جامعه که به هیچ بنی بشری رحم نمیکنن باید زن سر از کارها و ارتباطه اجتماعیه دوستاش و مرد از کارها و ارتباطه اجتماعیه زنش خبردار باشه
با اینهمه روابط بدی که داره شکل میگیره باااااید خبر داشت
تا به طرف میگن بالاچشت ابروعه میره با فلان جنس مخالفه غریبه دردو دل میکنه و بعدم کار به جاهای باریک میکشه.

عذر ميخوام الان سال ٢٠١٥ هست و قرن ٢١ و ما تو عصر حجر نيستيم تو عصر ارتباطات هستيم!!
هر نوع ارتباطي به فراخور زمانه و پيشرفتهاي اون زمانه شكل ميگيره.
الان هركس از دنياي مجازي و شبكه هاي اجتماعي دور باشه با يقين ميگم بي سواد هست و اين حقيقتيه.
و هنوز هم ميگم كنترل و چك كردن همسر يه كار غيراخلاقي و به دور از اعتماد هست.

[آفرودیت]

عذر ميخوام الان سال ٢٠١٥ هست و قرن ٢١ و ما تو عصر حجر نيستيم تو عصر ارتباطات هستيم!!
هر نوع ارتباطي به فراخور زمانه و پيشرفتهاي اون زمانه شكل ميگيره.
الان هركس از دنياي مجازي و شبكه هاي اجتماعي دور باشه با يقين ميگم بي سواد هست و اين حقيقتيه.
و هنوز هم ميگم كنترل و چك كردن همسر يه كار غيراخلاقي و به دور از اعتماد هست.

بله من هم میدونم که عصر ICT هستیم.
من نظر خودمو گفتم. بیشتر طلاقها و بی اعتمادیها بخاطر همین اینترنت هست
لینک خبر

لینک خبر

لینک خبر

[hamidrm]

خیلی پیش میاد که خانوما با دوستاشون حرفای زنونه میزنن و دوست ندارن شوهرشون خبر دار بشه و این کاملا منطقیه و باید بهش احترام گذاشت

[sam64]

عذر ميخوام الان سال ٢٠١٥ هست و قرن ٢١ و ما تو عصر حجر نيستيم تو عصر ارتباطات هستيم!!
هر نوع ارتباطي به فراخور زمانه و پيشرفتهاي اون زمانه شكل ميگيره.
الان هركس از دنياي مجازي و شبكه هاي اجتماعي دور باشه با يقين ميگم بي سواد هست و اين حقيقتيه.
و هنوز هم ميگم كنترل و چك كردن همسر يه كار غيراخلاقي و به دور از اعتماد هست.

سلام.ببخشید چون قرن قرنه ارتباطاتته شریک زندگیمونو ول کنیم به امان خدا که یه وقت خطایی هم کرد نتونیم جلو اشتباهشو بگیریم؟؟؟به نظر من باید قبلش توافق شه به این صورت که مثلا هر وقت مرد به زن و یا بر عکس گفت گوشیتو بده هیچ کدوم ابایی نداشته باشن!!!نه به این معنا که طرف برای چک کردن بگه گوشیتو بده مثلا کار داره میخاد جایی زنگ بزنه طرفین نباید حساس شن و یا گوشی رو زیر بالش قایم که و رمز بذاره و امثال این...کلا نباید حساسیت به وجود بیادش...اما اعتماد هم باید چاشنی این کار باشه.مثلا خانم گوشی رو به اقا میده وقتی گفت عزیزم توی پیامها نرو چون شاید دوستش یه پیام داده باشه نخاد شوهرش ببینه شوهرشم نباید بره ...این حسه اعتماده باید وجود داشته باشه

[sooshiyant]

سلام.ببخشید چون قرن قرنه ارتباطاتته شریک زندگیمونو ول کنیم به امان خدا که یه وقت خطایی هم کرد نتونیم جلو اشتباهشو بگیریم؟؟؟به نظر من باید قبلش توافق شه به این صورت که مثلا هر وقت مرد به زن و یا بر عکس گفت گوشیتو بده هیچ کدوم ابایی نداشته باشن!!!نه به این معنا که طرف برای چک کردن بگه گوشیتو بده مثلا کار داره میخاد جایی زنگ بزنه طرفین نباید حساس شن و یا گوشی رو زیر بالش قایم که و رمز بذاره و امثال این...کلا نباید حساسیت به وجود بیادش...اما اعتماد هم باید چاشنی این کار باشه.مثلا خانم گوشی رو به اقا میده وقتی گفت عزیزم توی پیامها نرو چون شاید دوستش یه پیام داده باشه نخاد شوهرش ببینه شوهرشم نباید بره ...این حسه اعتماده باید وجود داشته باشه

یه چیزی که تو مردای ایرانی از قدیم بوده این بوده که فکر میکنن اگر زن گرفتن مثل وسیله ای میمونه که باید 100% مالکیت همه چیزشو داشته باشن یا مثل بچه باید مواظبش باشن که نکنه پاشو کج بزاره...چرا نمیگی خودت هم ممکنه پاتو کج بزاری و بیراهه بری؟!!
جمله بالا در جواب این جملت بود : "چون قرن قرنه ارتباطاتته شریک زندگیمونو ول کنیم به امان خدا که یه وقت خطایی هم کرد نتونیم جلو اشتباهشو بگیریم؟؟؟"

اونکه بخواد خیانت کنه از آبی آسونتر جوری خیانت میکنه که با چک کردن اس ام اس و شبکه های اجتماعیش هم نفهمی.
اینکه نباید ابایی داشته باشیم از اینکه مثلا گوشیمونو بدیم شریک زندگیمون که تماسی بگیره یا کار ضروریشو انجام بده درسته ولی شوهر نباید فکر چک کردن به اس ام اس های همسرش به سرش بزنه نه اینکه زن به همسرش بگه عزیزم توی پیامها نرو یا توی واتساپ نرو یا توی فلان برنامه نرو.
این چک کردنها یه بیماری هست نه اینکه باعث میشه اعتمادت به شریک زندگیت بیشتر بشه.
زن یه انسان هست (نه یه وسیله) که حریم خصوصی داره و هیچکس حق ورود به این حریم رو نداره مگر اینکه خودش بخواد.
اگه قراره به کسی که قراره باهاش ازدواج میکنیم اعتماد داشته باشیم باید قبل از ازدواج این اعتماد بدست بیاد نه بعد از ازدواج با چک کردن و کنترل کردن کارهاش.
در ضمن من پسرم و اینا نظر من هست.

[sam64]

یه چیزی که تو مردای ایرانی از قدیم بوده این بوده که فکر میکنن اگر زن گرفتن مثل وسیله ای میمونه که باید 100% مالکیت همه چیزشو داشته باشن یا مثل بچه باید مواظبش باشن که نکنه پاشو کج بزاره...چرا نمیگی خودت هم ممکنه پاتو کج بزاری و بیراهه بری؟!!
جمله بالا در جواب این جملت بود : "چون قرن قرنه ارتباطاتته شریک زندگیمونو ول کنیم به امان خدا که یه وقت خطایی هم کرد نتونیم جلو اشتباهشو بگیریم؟؟؟"

اونکه بخواد خیانت کنه از آبی آسونتر جوری خیانت میکنه که با چک کردن اس ام اس و شبکه های اجتماعیش هم نفهمی.
اینکه نباید ابایی داشته باشیم از اینکه مثلا گوشیمونو بدیم شریک زندگیمون که تماسی بگیره یا کار ضروریشو انجام بده درسته ولی شوهر نباید فکر چک کردن به اس ام اس های همسرش به سرش بزنه نه اینکه زن به همسرش بگه عزیزم توی پیامها نرو یا توی واتساپ نرو یا توی فلان برنامه نرو.
این چک کردنها یه بیماری هست نه اینکه باعث میشه اعتمادت به شریک زندگیت بیشتر بشه.
زن یه انسان هست (نه یه وسیله) که حریم خصوصی داره و هیچکس حق ورود به این حریم رو نداره مگر اینکه خودش بخواد.
اگه قراره به کسی که قراره باهاش ازدواج میکنیم اعتماد داشته باشیم باید قبل از ازدواج این اعتماد بدست بیاد نه بعد از ازدواج با چک کردن و کنترل کردن کارهاش.
در ضمن من پسرم و اینا نظر من هست.

بله حررفتون درست،اما الان دیگه کار از این صحبتها گذشته،دیگه مذهبی و غیر مذهبیو .. نداره.الان باید حواست باشه حتی اگر قبل ازدواج خوب شناخته باشیش

[Ahmad16]

اولا تشکر می کنم از همه دوستان بابت نظرهایی که دادن

این چک کردنها یه بیماری هست نه اینکه باعث میشه اعتمادت به شریک زندگیت بیشتر بشه.

ببخشید دوست گلم، ولی با خیلی از نظراتت مخالفم !

عصر ارتباطات معنیش این نیست که هر کی واسه خودش زندگی کنه، پس ببخشید واسه چی ازدواج کردیم ؟!
این یکی بگه به تو چه من توی گوشیم چی هست ، اون یکی هم بگه به تو چه ! پس بزار هر کی بره پی زندگی خودش و دوتا به هم بگن به تو چه !!

طوری از اعتماد حرف می زنید که انگار معنی لغوی اعتماد رو اطلاع ندارید!

اعتماد چطور بوجود میاد ؟ اعتماد ساختگی هست یا ارثی ؟ این که دیگه جوابش واضحه عزیزم !

خانمم بهم بگه توی beetalk چکار می کنی ؟ میگم هیچی . میگه بده ببینم ؟ من هم میدم و وقتی چک کنه ، میبینه که هیچ خبری نیست ، پس اعتماد می کنه ! اگه توی این موقعیت بهش بگم به تو چه ، نمی گه حتما مرضی داری ؟! بابا اینا که دیگه واضح هستن عزیز !!

خب بزارید حرفمو رک تر بزنم که حداقل جواب کسایی مثل شما دوست گلم رو خوب داده باشم که نگید هر کی برای خودش زندگی کنه و وارد این حریم ها نشید!!

نامزدم با گوشی پیام میداد به طرز کمی مشکوک!

بهش گفتم گوشیتو بده ؟ گفت نمی دم و سر و صدا کرد . تا اینطور کرد من گفتم دردی داره حتما !!

( حتما اگر شما بودی میگفتی نباید وارد حریمش بشی!!!)

این شک اونقدر اذیتم کرد که رفتم و پرینت تماسها و پیامهاش رو گرفتم

دیدم بله ، با یه پسری پیام بازی می کرد چند روزی ، که البته به دلیل خام بودنش ، خام شده بود و گول حرفهای این پسرهای زنازاده رو خورده بود !! پیامها رو که خوندم ، فهمیدم یارو خیلی اینکاره بوده و شمارشو از beetalk برده بود ، طوری که اگر من هم بودم گول حرفاشو می خوردم !!

با خانوادش و برادر و مادرش در میون گذاشتیم و اونا قول دادن که دیگه خبری از این مسخره بازیها نخواهد بود ، سیم کارتش رو انداختیم و شماره دیگه ای بهش دادم و گفتم بار دیگه هر وقت گفتم گوشیتو بده ، اگر جرات داری بگو به تو چه !

بفرما عزیزم ، این هم نتیجه اعتماد اعتماد الکی ای هست که راه انداختید ! نه گلم ، نمی شه همینطور و به حرف بگی اعتماد کنید !!

باید باید و باید، هم زن و هم شوهر ، بارها و بارها همدیگه رو امتحان کنن !
به هم بگیم خب دیگه ، از امروز که عقد کردیم به هم اعتماد 100% کنیم !! نه اینطور نمی شه دوست گلم !
اگر اینجا شکی برای من ایجاد نمی شد و موضوع رو پیگیری نمی کردم، شاید این رابطه از 3 روز به 3 سال کشیده میشد !!

نظر دوستان رو هم قبول دارم که کسی که بخواد شوهر یا زنشو گول بزنه 1000000 راه وجود داره ، درسته ، ولی زن و شوهر باید تا جایی که می تونن برای همدیگه محافظ باشن

مثل پلیس راهنمایی

مگر نه اینکه همه ما می دونیم سرعت 150 نباید بریم ؟ خب آره می دونیم ، ولی آیا این دونستن ما باعث میشه که دیگه پلیس نباشه ؟! نه اصلا ! پلیس برای اینه که کنترلی باشه بر رفتار ما ! کنترلی باشه بر نفهمی ما ( معذرت)

اینطور چک کردن و امتحان کردنها ، در صورت قبول شدن ، باعث اعتماد چندین برابر به همدیگه میشه

حريم خصوصي يك آدم چه مرد چه زن هميشه حريم خصوصيش ميمونه چه قبل چه بعد از ازدواج

همین حرف هست که باعث شده "به تو چه" توی زندگی خیلی ها بوجود بیاد که خیلی از طلاقها رو باعث شده !!!

دو تا که با هم ازدواج می کنن ، دیگه خیلی از حریمهایی که قبل از ازدواج بهشون میگفتیم خصوصی ، دیگه میشن یکی !!

دیگه بین زن و شوهر ، حریم خصوصی بزرگی وجود نداره !!

من 1 سوال می کنم از شما ، من دارم با دختری توی واتساپ پیام بازی می کنم و زنم هم به من اعتماد 100% داره !!! (چون تا حالا و بعد از گذشت مثلا 5 سال ، یک آتو ازم نگرفته !!! )

بهم بگه بده گوشیتو ببینم ؟ بگم "به تو چه" !!! آیا این "به تو چه"، باعث نمی شه من هنوز با اون دختر ادامه بدم و بد و بدتر بشه تا جایی که ممکنه زنمو هم طلاق بدم ؟!!

خیلی خوبه نظر مشاورین و جامعه شناسان رو هم در این مورد بدونیم و با چند ماه آشنایی و بدون هیچ امتحانی نباید و نباید به کسی اعتماد 100% کرد و چشممون رو ببندیم و بگیم آره بابا اعتماد داریم!!

1 مثال واضح می زنم که متوجه منظورم بشید !!

پسر عموی من ، با دختر عموم ازدواج کرد . دیگه خیلی رابطه نزدیک ، درسته ؟ دخترعمو و خانوادش رو خیلی خوب می شناسه ، درسته یا نه ؟

علاوه بر این ، 5 ماه هم عقد بودن و با هم رفت و آمد داشتن و پسر عموی بنده مثل شما میگفت بابا دختر عمومه ، این همه با هم رفت و آمد داشتیم توی این 20 سال ! این هم 5 ماه باهاش بودم ، مگه ممکنه بهش اعتماد نداشته باشم ؟! و یک جورایی چشمشو بسته بود !!

8 ماه بعد از ازدواج ، فهمید که 1 ساله با پسری رابطه داره !!!

این هم اعتماد بیخود !!!!!!

یک کلام ، باید امتحان کرد ، حتی اگر خواهرت باشه ، چه برسه به دختری که فقط چند ماه یا یکی دو سال باهاش ارتباط داشتی !!!

ببخشید زیاد حرف زدم

موفق باشید

[sooshiyant]

اولا تشکر می کنم از همه دوستان بابت نظرهایی که دادن

ببخشید دوست گلم، ولی با خیلی از نظراتت مخالفم !

عصر ارتباطات معنیش این نیست که هر کی واسه خودش زندگی کنه، پس ببخشید واسه چی ازدواج کردیم ؟!
این یکی بگه به تو چه من توی گوشیم چی هست ، اون یکی هم بگه به تو چه ! پس بزار هر کی بره پی زندگی خودش و دوتا به هم بگن به تو چه !!

طوری از اعتماد حرف می زنید که انگار معنی لغوی اعتماد رو اطلاع ندارید!

اعتماد چطور بوجود میاد ؟ اعتماد ساختگی هست یا ارثی ؟ این که دیگه جوابش واضحه عزیزم !

خانمم بهم بگه توی beetalk چکار می کنی ؟ میگم هیچی . میگه بده ببینم ؟ من هم میدم و وقتی چک کنه ، میبینه که هیچ خبری نیست ، پس اعتماد می کنه ! اگه توی این موقعیت بهش بگم به تو چه ، نمی گه حتما مرضی داری ؟! بابا اینا که دیگه واضح هستن عزیز !!

خب بزارید حرفمو رک تر بزنم که حداقل جواب کسایی مثل شما دوست گلم رو خوب داده باشم که نگید هر کی برای خودش زندگی کنه و وارد این حریم ها نشید!!

نامزدم با گوشی پیام میداد به طرز کمی مشکوک!

بهش گفتم گوشیتو بده ؟ گفت نمی دم و سر و صدا کرد . تا اینطور کرد من گفتم دردی داره حتما !!

( حتما اگر شما بودی میگفتی نباید وارد حریمش بشی!!!)

این شک اونقدر اذیتم کرد که رفتم و پرینت تماسها و پیامهاش رو گرفتم

دیدم بله ، با یه پسری پیام بازی می کرد چند روزی ، که البته به دلیل خام بودنش ، خام شده بود و گول حرفهای این پسرهای زنازاده رو خورده بود !! پیامها رو که خوندم ، فهمیدم یارو خیلی اینکاره بوده و شمارشو از beetalk برده بود ، طوری که اگر من هم بودم گول حرفاشو می خوردم !!

با خانوادش و برادر و مادرش در میون گذاشتیم و اونا قول دادن که دیگه خبری از این مسخره بازیها نخواهد بود ، سیم کارتش رو انداختیم و شماره دیگه ای بهش دادم و گفتم بار دیگه هر وقت گفتم گوشیتو بده ، اگر جرات داری بگو به تو چه !

بفرما عزیزم ، این هم نتیجه اعتماد اعتماد الکی ای هست که راه انداختید ! نه گلم ، نمی شه همینطور و به حرف بگی اعتماد کنید !!

باید باید و باید، هم زن و هم شوهر ، بارها و بارها همدیگه رو امتحان کنن !
به هم بگیم خب دیگه ، از امروز که عقد کردیم به هم اعتماد 100% کنیم !! نه اینطور نمی شه دوست گلم !
اگر اینجا شکی برای من ایجاد نمی شد و موضوع رو پیگیری نمی کردم، شاید این رابطه از 3 روز به 3 سال کشیده میشد !!

نظر دوستان رو هم قبول دارم که کسی که بخواد شوهر یا زنشو گول بزنه 1000000 راه وجود داره ، درسته ، ولی زن و شوهر باید تا جایی که می تونن برای همدیگه محافظ باشن

مثل پلیس راهنمایی

مگر نه اینکه همه ما می دونیم سرعت 150 نباید بریم ؟ خب آره می دونیم ، ولی آیا این دونستن ما باعث میشه که دیگه پلیس نباشه ؟! نه اصلا ! پلیس برای اینه که کنترلی باشه بر رفتار ما ! کنترلی باشه بر نفهمی ما ( معذرت)

اینطور چک کردن و امتحان کردنها ، در صورت قبول شدن ، باعث اعتماد چندین برابر به همدیگه میشه

ببخشید زیاد حرف زدم

موفق باشید

نه دلیلی هست که شما با نظر من موافق باشی به دلیل تجربه ای که داشتی و نه دلیلی هست که من بخوام حرفای شما دوست عزیز رو قبول کنم به هزار دلیل و اما و اگرها
فکر کنم شما هم معنی زندگی مشترک رو توی کنترل کردن همدیگه که نکنه پاتونو کج بزارید میدونید!
اینکه شما وقتی همسرت میگه تو بیتالک چکار میکنی بده ببینم بهش میدی ببینه خب همون حرف خودمه که گفتم خودتون اجازه دادین که همسرتون وارد حریم خصوصیتون بشه.
اینکه شما شک کردید و اتفاقی همسرتون با یه پسر در تماس بوده یه بحثه، ممکن بود که شک شما بیجا میبود و بعد از گرفتن تماسها و پیامها متوجه میشدید که با یکی از دوستانش یا دختران فامیل حرفهای زنونه میزده و نمیخواسته شما ببینی انوقت مطمئن باش هم خودت احساس بدی میکردی از اینکارت هم نامزدت اگه روزی میفهمید به جای قبول حرفات که بگی برا کسب اعتماد بود باهات برخوردی میکرد که انتظارشو نداشتی!
خیلی اگر و اماها راجب همین ماجرای نامزدتون هست ...
اگر کسی قراره با بی اعتمادی زندگی مشترک شروع کنه همون بهتر که ازدواج نکنه چون چماق بالای سر کسی نیست که باید حتما ازدواج کنه..
حرف آخر من اینه که مراقب باشید کنترلتون بیش از حد نباشه که نامزدتون خدای ناکرده خدای ناکرده ازتون خسته بشه و از روشهای پنهانی قصد انجام کارهایی رو بکنه.
نوشته زیر رو هم بخونید بد نیست.
ایشالا خوشبخت بشید کنار هم.

به حد تحمل نزدیک شو
نباید به سمت فتح تمام فضاهای شخصی یک شریک پیشروی کرد. آدم باید بسنده کند به مقداری که می تواند تحمل کند. حواستان باشد، به میزانی که فتح می کنید، اجازه فتح شدن هم بدهید. اگر زنی قرار باشد شوهرش را نود درصد بفهمد، آن مرد دیگر شوهرش نیست، کسی است مثل پدرش یا برادرش. برعکس هم همینطور، اگر مردی قرار باشد همه دنیای زنش را بفهمد، رابطه آنها دیگر زن و شوهری نخواهد بود، کسی است مثل مادر و خواهر او.
در زندگی مشترک باید مقداری رازآلودی هم وجود داشته باشد که باعث شود آدم همچنان برای تجربه این زندگی عطش داشته باشد. اصرار به فهمیدن تمام عرصه های یک نفر، باعث می شود آن رابطه از یک رابطه سالم زناشویی به یک رابطه مغشوش برسد. ضمن اینکه مجاورت و موأنست زیادی نوعی ندیدن همدیگر هم به دنبال می آورد. این اتفاقی است که ناگزیر پیش می آید. مقداری دوری برای راحت تر و بهتر دیدن همدیگر لازم است، چیزی که بسیار نزدیک باشد، راحت قابل رویت نیست. اگر هم دیده شود، همه جوانبش دیده نمی شود.

با همسرهایی که گیر می دهند چه کار باید کرد؟
کار از جای دیگری خراب است
دادگاه های خانواده پر از پرونده هایی است که در آن، زن و شوهر بیشتر از اینکه مشکلی واقعی داشته باشند، درگیر سوء تفاهم های بسیاری شده اند. مشکلی که گاهی بی دلیل و فقط ناشی از تجسس های گاهی ناخواسته در زندگی شخصی همدیگر است.
واقعیت این است که آدم وقتی پذیرفته که به شریک زندگی اش اعتماد کند و زندگی اش را با او به اشتراک بگذارد، باید پای این حرف و تعهد دوطرفه اش بماند و تا وقتی نشانه مشهودی از خلف وعده یا احتمالا خیانت ندیده، سعی نکند دست به کارآگاهی بزند.بر همین اساس، گاهی اوقات دیده شده زن یا مرد دوست دارند در فضاهایی که اجازه ورود به آنها را ندارد سرک بکشند، فضاهایی که اگر از خودشان بپرسی، اجازه ورود به آنها را به کسی نمی دهند اما در مورد همسرشان این کار را حق مسلم خودشان می دانند؛ مثلا می خواهند پیامک های او را ببینند یا بخواهند پسورد ایمیل و حساب شبکه اجتماعی همسرشان را داشته باشند.
به تعبیری می خواهند در همه جای زندگی شریک زندگی شان حضور داشته باشند. این کار نه به لحاظ اخلاقی و نه به لحاظ روانشناختی کار درستی نیست. یادمان باشد که داریم می گوییم شریک زندگی، یعنی او و ما، بخشی از زندگیج شخصی مان را با هم به اشتراک گذاشته ایم و طبیعی است که در آن بخش باید همه چیز شفاف باشد و گفته شود. اما باید به استقلال بخش های دیگر احترام گذاشت، توصیه ای که دلایل دیگری هم دارد.یک نکته ظریف دیگری هم هست که بحث را خیلی جدی تر می کند. اگر پای حرف آن کسانی بنشینیم که دارند در مورد این موضوع صحبت می کنند و گلایه دارند که حریم شخصی شان از طرف نزدیکترین آدم زندگی شان مورد احترام قرار نگرفته، خواهیم دید که سررشته به جای دیگری وصل است و موضوع چیز دیگری است و فقط یک کنجکاوی ساده نیست. یعنی ممکن است لازم باشد مساله را با یک مشاور مطرح کنیم.مثلا اگر مردی شک بی جا به همسرش داشته باشد و مدام بخواهد پیامک های او را چک کند، این احتمال با درصد بالا وجود دارد که لابد خودش در زندگی شخصی و بدون اطلاع از همسرش آدم مشکل سازی است یا در جای دیگری گافی داده و ناخودآگاه این تصور را دارد که همسرش هم اینگونه باشد یا حتی بخواهد به تلافی حرکتی بکند.این است که گفته می شود وقتی کار به اینطور پا گذاشتن به حریم خصوصی طرف مقابل رسید، حتما کار از جای دیگری خراب است و مساله فقط کنجکاوی کردن در ایمیل و پیامک نیست. در حالت عادی کسی حق ندارد ایمیل کسی را چک کند، اگر اینطور شد، بی تعارف باید به ریشه کار دقت کرد.

دیگه بین زن و شوهر ، حریم خصوصی بزرگی وجود نداره !!

من 1 سوال می کنم از شما ، من دارم با دختری توی واتساپ پیام بازی می کنم و زنم هم به من اعتماد 100% داره !!! (چون تا حالا و بعد از گذشت مثلا 5 سال ، یک آتو ازم نگرفته !!! )

بهم بگه بده گوشیتو ببینم ؟ بگم "به تو چه" !!! آیا این "به تو چه"، باعث نمی شه من هنوز با اون دختر ادامه بدم و بد و بدتر بشه تا جایی که ممکنه زنمو هم طلاق بدم ؟!!

جمله ای که قرمز کردم بزرگترین اشتباه شما در رابطه با حریم خصوصی بعد از ازدواج هست تو اینترنت مقاله زیاد هست سرچ کنید بخونید حتما.

راجب جمله بعدی:
شما وقتی زن داری دلیلی نداره با یه دختر توی واتساپ یا هر شبکه ای پیام بازی کنی چون دلیلی نداره، اگر میخوای بگی بحث کاری هست آدم میتونه زنگ بزنه راجب کار بحث کنه یا هر چیز دیگه، پس مشکل اول اینجا خود شخص شما هستی که داری با یه دختر ارتباط برقرار میکنی...فرضا پیام بازیتون در حد سلام احوالپرسی با یه دختر آشنای قدیمی هست به جای اینکه به همسرت بگی به تو چه میگی عزیزم خانم فلانی بود آشنای مثلا دانشگاه احوالپرسی کرد منم جوابشو دادم..وقتی شما اینجوری خودت توضیح میدی دیگه دیدن گوشی معنا پیدا نمیکنه!

[Ahmad16]

اول اینکه پست بالای بنده رو در مورد پسر عموم بخونید متوجه می شید که این اعتماد کاذبی که در موردش صحبت می کنید ، نباید وجود داشته باشه

چون من 5 ماه با دختری رفت و آمد کردم و به خیال خودم دیگه شناختمش ، پس دیگه اعتماد 100% کنم و هیچ امتحانی نداشته باشم از این به بعد !

این کاملا اشتباهه دوست گلم !!

اعتماد ارثی نیست که بگیم فلان خانواده باید بهشون اعتماد 100% کرد و فلان دختر اعتماد 30 %

اعتماد ایجاد شدنی و ساختنیه

یعنی باید ایجاد بشه با کارهایی که می کنیم و امتحانهایی که توشون قبول میشیم

باید امتحان بشیم و توش قبول بشیم که درجه به درجه اعتماد بهمون بالا بره

من رفیقم رو توی دزدی چطور می تونم امتحان کنم ؟ توی حرف زدن همه بلدن خوب حرف بزنن

پس باید امتحانش کنم ، یکی دو بار توی اتاقم تنها بزارمش و وقتی ببینم هیچی کم نشده ، کم کم اعتمادم بهش بالا میره و دفعه بعد خونه رو در اختیارش می ذارم !

اعتماد باید ایجاد و ساخته بشه و بالا بره دوست عزیزم ، اون هم با امتحان کردن..

شما وقتی زن داری دلیلی نداره با یه دختر توی واتساپ یا هر شبکه ای پیام بازی کنی چون دلیلی نداره

من هم همینو می گم عزیزم

آره دلیلی نداره ، ولی اگر کسی از طرفین اینطور بود چی ؟!

مثال پلیس راهنمایی که زدم برای همین مورد هست . ما همه می دونیم سرعت 150 اشتباهه ، ولی بعضی وقتها "غفلت" می کنیم !

یکی از وظایف اصلی زن یا مرد بعد از ازدواج ؛ کمک به همدیگه هست برای جلوگیری از این "غفلت"!

مثال بالا از نامزدم زدم ، باعث نشد من جلوگیری کنم از پیشروی بیشتر این غفلتش ؟! یعنی واقعا شما با این مخالفی ؟!

مرد داری چکار می کنی توی گوشیت ؟ به تو چی حریم خصوصیمه وارد نشو !

زن ، داری چکار می کنی توی بیتالک ؟ حریم خصوصیمه ، خفه شو !

قرار باشه هر کی سرش توی زندگی خودش باشه و بگه "به من چی"، " به تو چی" خب دیگه برای چی با هم ازدواج کردن !

بعد از ازدواج ؛ زندگی من و زندگی خانمم ، میشه زندگی ما..

خیلی از این حریمهای خصوصی ای که در زندگی مجردی برامون خصوصی بودن ، دیگه بعد از ازدواج با هم آمیخته میشن ( جز چند مورد انگشت شمار که خصوصی می مونن)

[sooshiyant]

برادر من امتحان كردن براي كسب اعتماد با چك كردن گوشي زمين تا آسمون فرق داره...!
بشين و بتمرگ معنيشون يكي هست ولي لحن گفتنشون فرق داره،
تو وقتي مثلا زن داري با يه دختر ديگه پيام بازي ميكني در جواب اينكه داري چكار ميكني راحت و با احترام ميگي با فلاني راجب فلان چيز حرف ميزدم به جاي اينكه بگي به تو چه...همين خودش ايجاد اعتماد ميكنه.
منم نگفتم ميشه ١٠٠٪ به كسي اعتماد كرد..بحث حريم خصوصي بود كه كلا به فنا برديش...
بيخيال نه تو قانع ميشي نه من 😜

[sooshiyant]

من نگفتم احترام به حريم خصوصي يعني اعتماد ١٠٠٪..
از حرفاي آخرت مشخص بود كه اون قسمت از مقاله راجب حريم خصوصي رو كه گذاشتم خوندي، آفرين.